Vrijwilliger Annie Claes
Mijn naam is Annie, omi van vier schatten van kleindochters. Toen ik hun leeftijd had, mocht ik met mijn nonkel Laurent, onderwijzer, tijdens de vakantie mee naar Huizingen. Die speeltuin was één grote kermis voor mij. Er stond daar een oude tram waar ik de ganse namiddag aan de stang stond te draaien. De vliegenden Hollander kon mij gestolen worden ! Ik spoorde naar Parijs! Ik denk dat de microbe mij daar al gebeten heeft…
Toen de tram vervangen werd door de autobus zat een andere nonkel, Felix, trambestuurder, tranen met tuiten te huilen. Mijn beer van een nonkel met een hartje van satijn. Als achtjarige probeerde ik hem te troosten met de woorden : allé nonkel, dat gaat toch veel plezanter zijn !’ En hij begon nog luider te snikken… En de bus kwam…
In ’81 werd ik ‘het bakkerinnetje van Vlezenbeek ‘ In ’95 keerde ik terug naar Dilbeek waar ik nog altijd verblijf. Ver van het trammuseum ben ik nooit uitgeweken.Ik hou van wielen en alles wat beweegt.
Vorig jaar in april een ongelukkige start gemaakt door Covid maar met de Open Monumentendag heb ik dat kunnen goed maken. Ik hielp ook al enkele keren aan het onthaal vergezeld door toffe medewerkers. Misschien kan ik later gidsen? Of helpen bij een Kerstmarkt of het archief?
Dat de kassa wat meer mag rinkelen….
Mijn lievelingstram ? De houten zomertram!